Mert Kaya: 24 Nisan-Ağıt

Toplum06:10, 24 Nİsan 2013

Mert Kaya: 24 Nisan-Ağıt

Bir ağıt duyacaksınız, evi yakılmış, barkı yıkılmış, çocuğu boğazlanmış, aç, hasta bir anadan. Yollara düşecek çığlıkları, yılları, on yılları, bin yılları bulacak ve yayılacak tüm sessizliğe, sessizliği tam ortasından yararak. Öyle bir ağıt ki bu, anlamadığınız bir dilde, hissedebileceğiniz bir acı salacak yüreğinize ve hiç bilmediğiniz, daha önce hiç karşılaşmadığınız bir yumruk oturacak boğazınızın güdümüne. Ateş olacak gözyaşları, kor alevler yükselecek yanaklarınızdan, hala vicdanınız varsa, kıyıda köşede, içinizde saklı…

Anadolu’nun tozlu yollarında, taş duvarlı evlerinde yankılanır hala, gidenlerin çığlıkları… Öldürülenlerin son çırpınışları gizlidir, Van gölünde. İyice dinlersen eğer, bir ses duyarsın derinlerde, senden, benden, bizden bahseden. Çoban Dikran, hala oradadır, iyi bak Ağrı dağına, Ararat’ı görürsün, Dikran’ın mallarını, Arevik’in güllerini, Ani harabelerinde tomurcuklanan. Toprak saklamaz, bilmez gizlemeyi, paylaşır her neyi varsa ve kan kusacak bir gün, yüzümüze vuracak güneş, kulağımızda o ses, çocuğundan, memleketinden, kocasından koparılmış, gül gibi düşecek Ermeni bir ana, Muş’un toprak yollarına. Acıklı bir türkü duyacağız, sevdası yasaklara mahkûm edilmişten, Müslüman değil diye kılıçtan geçirilmişten. Türkünün sözlerini birlikte yazacağız, benden, senden ve elbette bizden bahseden.

Ne varsa yarım kaldı…1915’ten bu yana… Yüreğimizin sol tarafında ağır yük. Hala duyabilir çığlıkları, vicdanına kulak veren, bir anadan yükselen. Bir türkü yankılanır şimdi, tek kelime anlamadığımız bir dilden, çok iyi bildiğimiz bir sesten, belki senden, belki benden, belki bizden. Ve olur ya, gün gelir, Aras nehrinde buluşuruz. Ararat’ın gölgesinde, nehre karışır yalanlarımız, ihanetlerimiz ve birlikte ağlarız, kaybettiklerimize. Olurda bakarsak birbirimizin gözlerine, bizden bir şeyler görürüz derinlerde ve sebep olur sımsıkı sarılmaya. Umut bu ya, birlikte bir ağıt yakarız öldürülenlere belki, yankılanır tüm tozlu yollarında ve bir dalga olur Van gölünde, Akdamar’a vurur rüzgârımız.

Kimisi için yılın herhangi bir günüyken 24 Nisan, kimisi için yılın her günüdür. Gitmenin, ölmenin, umutsuzluğa yenilmenin ilk günüdür. Yeniden tomurcuklansın diye nar ağaçları, dua etmenin günüdür. Sözleri tamamlanan bir ağıtın, Adana’dan, Bitlis’e, Trabzon’dan, Siirt’e, sokak sokak yankılandığı gündür. 24 Nisan, yarım kaldığımız gündür.

1909-1915 yılları arasında yaşananlar, tarih sayfalarımızdan çıkarılabilir ama hatıralarımızdan asla!

Mert Kaya