ERMENI HABER AJANSI

Dünyaca ünlü Fransa'lı Ermeni şansonye Charles Aznavour, Fransız "Le Monde" dergisi için "Ermeni Soykırımı: 100 yıllık yalnızlık" başlıklı bir makale kaleme aldı.

Ünlü yıldız, makalesinde şöyle yazıyor:
"Evet, ben, ölüp de toprağa verilmeyen millettin mensubuyum. Fırtınadan kurtulabilen babam ile annem, Fransa'ya sığınma şansına sahip oldular. Fakat 20. yüzyılın ilk Soykırımı sırasında öldürülen, katledilen, işkencelere tabi tutulan 1.5 milyon Ermenilerin böyle bir şansı olmadı.

Bu kitle katliamlar, unutularak örtüldü. 1915 cellatlarının ardından gelen Türk  önderler, onlarca yıl boyunca devlet seviyesinde inkarcılığı yürüttü. Onların ümidi, hafıza kaybı ile uluslararası güçlerin korkaklığıydı. Ve az kalsın ümitleri doğru çıkacaktı.

Onlarca yıl boyunca suç, elverişli sayılabilirdi. Farklı devletlerin,  "parmak uclarında, kısık sesle" bu suçu tanımaya başlaması için 1980-lilere kadar beklemek gerekiyormuş. Önce Avrupa Parlamentosu tanıdı (1987 yılında). Fransa, 29 Ocak 2001 tarihinde kabul ettiği yasayla bunu yaptı. Toplam yirmiye yakın ülke bu suçu tanıdı, Vatikan ise sadece birkaç gün önce bunu yaptı".

Bir nefret ortamında büyütülmediğini ve dolayısıyla bugünkü Türk gençliğine Soykırımdan dolayı nefret beslemediğini vurgulayan Aznavour, onların da bir inkar ortamında büyüdüğünü anladığını dile geitiriyor.

"Bu gençliğin, günlerden bir gün gözlerini açacağını ve yıllar boyunca kendini yalan ve rezalet içinde tutan önderlerinden hesap isteyeceğini biliyorum" diye yazan şansonye, ayrıca bir gün Ermenistan ile Türkiye arasında bir diyalogun kurulması için gerekli şartların da oluşacağına inandığını ifade ediyor.

"Ben, o halka, o gençliğe ders veren birinin rölünü üstlenmek istemiyorum. Kimim ben ki, bunu yapmak için? Fakat kurbanların varisi olarak ve üstelik bir sosyal faaliyetçi olarak ben, özel bir sorumluluk taşıyorum.

Ben, bir mücizeyle Soykırım'dan sonra hayatta kalabilen küçücük Ermenistan'ın, Türkiye tarafından abluka altında tutulduğunu düşünüyorum. Türkiye'nin,  Ermeni -Türk protokolleri onaylamayı reddettiğini düşünüyorum. 2009'da imzalanan bu protokollerin hedefi, Ermenistan ile Türkiye arasında ilişkilerin normalleştirilmesiydi. Fakat Ankara, bunu Karabağ çatışmasının çözümüyle bağlıyor. Tabi ki, Azerbaycan'ın taleplerine uygun bir çözümle.

Bugün Yakın Doğu'da devam eden vahşetin kökleri, 1915 olaylarında saklıdır. "O iğrenç yaratığa hayat veren rahim, 100 yıl sonrada hala verimlidir." Biz bunu, Yakın Doğu'daki azınlıkların içinde bulunduğu ağır durum örneğiyle görüyoruz. Biz bunu, Ermenistan ile Artsakh'a yönelik tehditler şeklinde görüyoruz. Bu yılbaşından beri, Karabağ - Azerbaycan temas hattında 20 yaşındaki bir gencin şehit düşmediği bir gün bile geçmedi. Bu husus, kalbimi param parça ediyor.

Böylece ölüm, Ermeni halkının etrafında dolaşmaya devam ediyor. Ne zamana kadar? Yine de, bu makaleyi olumlu bir şekilde sonlandırmak isterdim. "Holocaust anısına" adlı kuruluşun talebiyle yapılan anketli araştırmaların sonuçlarına göre, 18-26 yaş grubuna air Türklerin yüzde 33'ü, Ermeni Soykırımı'nı tanıyor. Bu ülkede mevcut tabuları göz önünde bulundurarak, bu rakam ümit vericidir.

Bu trajedi yıldönümünün, vicdanların uyanışına yol açması dileğiyle… "