ERMENI HABER AJANSI

Ermenistan’a yerleşmek Rita Şuşan Araks’ın çoktan beslediği bir hayaliydi. 85 yaşına geldikten sonra bile bu fikirden vazgeçmeyen Rita Hanım hayalini nihayet gerçekleştirebildi. Şimdi artık Ermenistan’a yerleşti ve burada  yaşıyor. İşte ‘Sputnik Armenia’ muhabiri Laura Sargsyan’ın Rita Hanımla gerçekleştirdiği röportajdan bazı ayrıntılar.

Rita Şuşan Araks 1935 yılında Türkiye’de yaşayan bir Ermeni ailesinde dünyaya geldi. Beş kuşak İstanbullu olan Rita Hanım hayatının 85 yıllarında 40’ı Fransızca öğretmeye adadı.

105 yaşındaki (iki kız kardeşin torunları), kuzeni, Nurhan Jozefovitch ile Ermenistan’a yerleşmeye ve vatandaşlık için başvurmaya karar verdiler.  

Rita: “Hep, sonuçta burada ölmeyi istiyordum, rahmetli eşim de öyle. Hayatımı Türkiye’de geçirdim. Biraz da Hayastan’da yaşamak istiyordum” diyor.

İstanbul’daki Notre Dame de Sion, Fransız lisesinden başarıyla mezun olduktan sonra, öğretmen olmaya hak kazanmış ve öğretim hayatına atılmış, Rita Şuşan Araks.

40 yıl boyunca, çok öğrencisi olmuş; hepsini hatırlıyor. Türkiye’de yüksek bürokrat olmuş, siyaset dünyasının çok tanınmışların, entelektüel, aydın, demokrat, işadamı ve nice tanınmış veya tanınmamış inanların çocukları öğrencisi olmuşlar.

Kendisi öğrencilerini ve öğrencileri de kendisini çok sevmişler.

Başarısının sırrı ise “asla cezalandırmamak” ilkesi olmuş olduğunun altını çiziyor.

Ailesi, soykırımı yakından tanımamış; İstanbul’da yaşamışlar hep, siyasetle doğrudan ilişkileri olmamış; toplum ve kamunun baskılarını doğrudan hissetmemişler ama tabii ki, dolaylı olarak, ırkçılığa varan, her tür ayırımcılığı,  ziyadesiyle tatmışlar. Ama buna rağmen aynı toplumda, aynı aidiyete mensup ama başka insanlardan da, sevgi, saygı ve iyi niyeti de görmüş. Her türlüsünü tatmış anlayacağınız.

‘Hrant Dink, gözlerimizin önünde öldürüldü” diye diyor mesela. Rita ve eşi, Dr Zenop Hermon Araks, uzun yıllar, erime ve kaybolma tehlikesiyle karşı karşıya kalmış birçok Anadolu Ermenisine gönüllü dersler vermiş ve İstanbul’a Ermeni okullarına gitmelerini sağlamışlar. ‘Bu konuda eşimin katkıları büyük, ben de kendisine yardımcı okldum’ diye de ekliyor sözlerine…

Ne yazık ki, Anavatan’a yaptığı bu son yolculuğunda artık eşi yok, rahmetli olmuş birkaç yıl önce. Rita ve eşi, ilk kez 1980’li yıllarda Ermenistan’a gelmişler, turist olarak; Ancak Sovyet Ermenistan’ın genel şartları, buraya taşınmalarına elverişli değilmiş.